Om echt te profiteren van LinkedIn moet je wel een beetje lef hebben. Schaamte zit sommige mensen in de weg om goed gebruik te maken van het zakelijke smoelenboek.

In geen enkel land is LinkedIn zo populair als in Nederland. Toch spreek ik nog regelmatig auteurs die het amper gebruiken, volgens mij uit schaamte.

Je zult wel ontzettend blij zijn, zeggen mensen als je boek eindelijk is gepubliceerd. Nou nee. Een boek schrijven is veel leuker.  

Mijn boek, over het schrijven van een managementboek, is verschenen. De mensen die mij hebben gecomplimenteerd, zeiden allemaal hetzelfde: 'Je zult wel blij zijn dat het is gelukt'. Maar ik ben helemaal niet blij. Natuurlijk, ik ben blij dat het is verschenen, maar ik vind het eerder jammer dat het boek af is. De lol van een boek is het schrijven ervan, niet het afronden. Het is net als met een vakantie: je beleeft de meeste plezier aan het beleven van de vakantie, niet aan het fotoalbum. 

Ik heb een ijzeren geheugen voor triviale feiten. Over enkele weken weet ik nog steeds wat voor weer het was toen ik deze tekst schreef, wie er tijdens het schrijven belde en of ik koffie dronk of thee. Maar als ik dadelijk een goed idee heb voor een blog, is de kans groot dat ik het over een uur ben vergeten. Ik weet niet of dit gewoon is, of dat ik last heb van een zeldzame medische aandoening, maar ik weet wel dat ik elk idee direct moet opschrijven.

Jarenlang schreef ik elk idee op, op elk willekeurig stukje papier dat binnen handbereik lag, een aantekenboek, de achterkant van een envelop of een bonnetje van de supermarkt. Goedbedoeld, maar zinloos omdat ik mijn ideeën later natuurlijk niet meer kon terugvinden. Inmiddels maak ik gebruik van Herinneringen van Apple. Het is een app die op al mijn apparaten zit en continu gesynchroniseerd wordt. Ik heb er allerlei lijsten in aangemaakt, met ideeën voor bijvoorbeeld boeken en blogs.

Tijdens onze vakanties vliegen we zorgeloos de hele wereld over, maar voor ons dagelijkse leesvoer beperken we ons meestal tot Nederlandse en Engelstalige teksten. Doodzonde, met een druk op de knop kun je alle talen van de wereld lezen. Ook handig als je research doet voor je boek.

Gezien de taalbarrière is het logisch dat we niet zo veel boeken, artikelen of blogs uit Zweden, Thailand en Mexico lezen, maar het is ook jammer. In andere landen en andere culturen wordt ook gewerkt, en vaak pakken ze bepaalde zaken daar heel anders aan. Zelfs dichtbij, in landen als Duitsland of Frankrijk, gelden op de werkvloer heel andere regels.

Als je als auteur op zoek bent naar originele ideeën, is het de moeite waard om je tijdens je research ook te verdiepen in de zakelijke gebruiken in andere landen. Hoe gaan Grieken om met koude acquisitie? Was het wereldwijde succes van Nokia een eenmalig avontuur van de Finnen, of kunnen we nog meer van ze leren? Wat maakt Chinezen zo succesvol in zaken?

Het is een raadsel hoe mensen denken. Neurologen weten precies welke delen van de hersenen oplichten als je een briljant idee hebt, maar ze hebben geen idee hoe die delen zo’n briljant idee bedenken. Als schrijver heb je niets aan neurologen, filosofen of psychogen, je staat er alleen voor. Maar als je verlegen zit om woorden heb ik wel een truc waarmee je ze tevoorschijn kunt toveren.

Als we een jaar zijn, leren we spreken. Als we twee jaar zijn, hebben we een woordenschat van zo’n tweehonderd woorden. Als we drie zijn hebben we al een woordenschat van gemiddeld duizend woorden. Toch duurt het dan nog jaren voordat we gaan schrijven. Met andere woorden: luisteren en spreken is voor ons veel natuurlijker dan lezen en schrijven. Daar kun je gebruik van maken bij het schrijven van een boek: bedenk niet wat je wil schrijven, maar wat je wil zeggen.